خواص شلیل در طب سنتی

شليل هلوي بدون كرك ناميده مي شود، از خانواده هلو است و طعمي شيرين تر از هلو دارد

شلیل میوه بومی آسیاست .بیش از ۱۵۰ گونه شلیل در دنیا وجود دارد. این میوه که هلوی بدون کرک نامیده می شود، از خانواده هلو است و طعمی شیرین تر از هلو دارد. با ما همراه شوید تا با خواص و مضرات این میوه خوشمزه بیشتر آشنا شوید…

 شلیل 

ارزش تغذیه ای شلیل

اندازه ی واحد: نصف فنجان (۶۹ گرم)

مقدار در هر واحد  درصد نیاز روزانه

کالری  ۳۰

کالری از چربی ۰

کل چربی ۰ گرم  ۰ درصد

کلسترول ۰ گرم  ۰ درصد

سدیم   ۰ گرم  ۰ درصد

کل کربوهیدرات ۷ گرم  ۲ درصد

فیبر  ۱ گرم     ۴ درصد

قند  ۵ گرم

پروتئین  ۱ گرم

ویتامین A   ۴ درصد

ویتامینC    ۶ درصد

کلسیم    ۰ درصد

آهن    ۲ درصد

فواید تغذیه ای شلیل

شلیل میوه ایست با طبع سرد که از لحاظ خواص و مواد شباهت بسیاری با هلو دارد.

سرفه را تسکین می‌دهد. صبح و عصر میل شود.

برای رماتیسم مفید است.

مغز آن باعث کاهش فشار خون می‌شود.

برای ورم پروستات از کمپوت آن استفاده کنید.

کسانی که ادرار آن ها قطره قطره می‌آید نیم ساعت بعد از غذا استفاده نمایند.

شلیل میوه ای کم کالری و به طور طبیعی فاقد چربی است.

منبع غنی ویتامین A، بتاکاروتین و پتاسیم است.

این میوه در پیش گیری از بروز بیماری های مزمن نظیر سرطان، دیابت و بیماری های قلبی عروقی موثر است.

ویتامین C موجود در آن برای سلامتی پوست، دندان و استخوان مفید است.

بتاکاروتین موجود در شلیل که خاصیت آنتی اکسیدان بالایی دارد با ارتقای سطح سیستم دفاعی بدن از بروز بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.

فیبر موجود در آن باعث کاهش چربی های مضر خون می شود.

 شلیل منبع غنی ویتامین‌های A و C و نیز منبع خوبی از پتاسیم است و می‌تواند آب مورد نیاز بدن را تأمین کند. از این رو بهترین میوه برای افراد گرمازده است.

ویتامین C موجود در شلیل اثرات مفید در سلامت پوست، دندان واستخوان دارد. این میوه دارای نیاسین یا ویتامین B3 نیز هست.

پتاسیم آن نیز موجب افزایش شادابی و تحرک در فرد می‌شود، فشار خون بالا را کنترل می‌کند و خطر ابتلا بهسکته‌ی مغزی را کاهش می‌دهد

خوردن شلیل می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های حاد مانند بیماری‌های قلبی، بیماری‌های چشمی مانند دژنراسیون ماکولا و حتی سرطان را به طور چشمگیری کاهش دهد

 شلیل یک منبع غنی از آنتی اکسیدان هایی است که با رادیکال های آزاد در سلول ها می جنگد. آنتی اکسیدان های موجود در شلیل در بدن به ویتامین A تبدیل می شوند.

شلیل منبع خوبی از بیوفلاونوئیدها و کاروتنوئیدها می باشد. در واقع شلیل غنی از لوتئین و لیکوپن است. لوتئین مسئول رنگ قرمز، نارنجی و زرد در میوه ها و سبزیجات است. این فیتوکمیکال ها به خصوص برای پیشگیری از بیماری های قلبی، بیماری های چشمی مانند دژنراسیون ماکولار و سرطان مفید است.

شلیل هم چنین منبع خوبی از فیبر و پتاسیم است که هر دوی این ها برای سلامتی مفید و سودمند هستند؛ فیبرهایی که در شلیل یافت می شود نقش مهمی را در پاک سازی کولون و سلامتی کولون ایفا می کنند. پتاسیم نیز موجب افزایش شادابی و تحرک در فرد می شود، فشار خون بالا را کنترل می کند و خطر ابتلا به سکته ی مغزی را کاهش می دهد.

از تأثیرات دیگر ویتامین c، می توان به افزایش جذب آهن موجود در غذا اشاره کرد.

فواید شلیل برای پوست:

در فصل تابستان که ما در تماس با اشعه خورشید هستیم، خوردن مرتب این میوه مفید و حتی استفاده از ماسک آن اثرات بسیار خوبی بروی پوست ما دارد و از پیری ناشی از آفتاب جلوگیری می‌کند و برای سلامت پوست و لایه های محافظتی بدن مفید است. این ویتامین پوست انسان را با طراوت نگاه می دارد و موجب جوانی پوست می شود.

فواید شلیل برای دیابت و چربی خون:

شلیل بسیار کم کالری و کاهش دهنده‌ی چربی خون است و از آن‌جا که فیبر بسیار بالایی دارد موجب کاهش سرعت جذب برخی مواد مغذی به ویژه قندها می‌شود و در عین حال میزان حساسیت به انسولین را نیز افزایش می‌دهد در نتیجه میوه خوبی برای افراد دیابتی است و مصرف آن می‌تواند در کنترل قند خون مؤثر باشد.

مصرف شلیل در کاهش وزن:

هر دانه شلیل متوسط تقریباً ۵۰ کالری انرژی دارد و چون فیبر بالا داشته و چربی ندارد میوه بسیار خوبی برای کاهش وزن و رژیم‌های لاغری است. البته کسانی که می‌خواهند وزن اضافه کنند بهتر است کمتر شلیل بخورند و میوه‌های پرکالری تر را میل کنند.

مصرف شلیل در بارداری:

 میوه شلیل جزء میوه های مفید در بارداری ذکر شده است.

خواص برگ شلیل

برگ‌های شلیل قابض و تسکین دهنده هستند.

در کاهش تب تاثیر به سزایی دارند.

مصرف برگ شلیل به افرادی که مبتلا به التهاب معده،‌ سیاه‌ سرفه و برونشیت هستند توصیه می‌شود.

تهوع صبحگاهی را در خانم‌های باردار کاهش داده و درمان می‌کند. باید مراقب باشید از برگ شلیل به مقدار لازم مصرف کنید چرا که مصرف بیش از اندازه آن به خاطر ایجاد ادرار زیاد می‌تواند موجب خشکی و کم‌ آبی بدن شود.

پودر برگ‌های خشک شده شلیل مرهم مناسبی برای زخم‌ها خواهد بود.

خواص ساقه‌ شلیل:

از ساقه درخت این میوه می‌توان صمغی قوی تهیه کرد که دارای چسبندگی بسیار است.

نگهداری شلیل:

شلیل باید در جامیوه ای یخچال به مدت زمان حداکثر یک هفته در یک کیسه ی پلاستیکی نگه داری شود. برای افزایش مدت زمان نگه داری شلیل می توانید آن را فریز کنید و یا به صورت کمپوت در آورید.

هشدار مهم:

هسته ی شلیل را نباید بخورید؛ زیرا دارای ماده ای به نام آمیگدالین است که در بدن تبدیل به سیایند می شود. سیایند یک سم قوی است که هنگامی که خورده می شود یا وارد بدن می شود می تواند موجب بیماری های شدید و خطرناکی و یا حتی مرگ شود. پس هسته ی شلیل را نخورید!

منبع: هفت گنج

درمان زود انزالی با طب سنتی

درمان انزال زودرس با طب سنتی

انزال زودرس یکی از شایع‌ترین شکایات مردان در مراجعه به پزشک است. حدود یک‌سوم مردان از این مشکل رنج می‌برند که این میزان برحسب سن، نژاد، محل زندگی و عوامل دیگر در جوامع مختلف متغیر است. زودانزالی از مهم‌ترین علل سردی روابط زوجین است و گاهی از علل ناباروری نیز محسوب می‌شود.

 در کنار داروهای شیمیایی که معمولا از سوی روان‌پزشک برای رفع این مشکل تجویز می‌شود، که البته گاهی باعث وابستگی نیز می‌شود، روش‌های درمانی دیگری در طب مکمل وجود دارد که می‌تواند بسیار اثربخش و فاقد عارضه جانبی باشد.

روان‌درمانی یکی از اولین درمان‌های موجود است. تلاش برای رسیدن به آرامش، رفع تنش و اضطراب روزانه، استفاده از رایحه خوش در محیطی دلپذیر و مناسب و احترام به انتظار و عقیده طرف مقابل، هنگام فعالیت جنسی و صحبت کردن با همسر و این‌که از او بخواهید به شما در درمان این موضوع کمک کند، ازجمله راه‌های مفید است.

هسته انبه، هسته عناب و هسته تمبرهندی از بهترین گیاهان دارویی در درمان انزال زودرس است. نوشیدن روزانه دو بار دم‌کرده گل میخک نیز توصیه شده است

یکی از بهترین درمان‌ها روش تحریک و توقف است. این روش یک تمرین بسیار خوب و یکی از بهترین درمان‌ها در به تاخیر انداختن انزال است. یک روش دیگر تقویت عضلات ناحیه کف لگن (ناحیه پرینه) است. در این روش فرد باید هر روز چند بار و هر دفعه به مدت چند دقیقه عضلات ناحیه پایین شکم و کف لگن را به صورت پشت سر هم منقبض و سپس شل کند، این روش به مرور به تقویت عضلات ناحیه لگن می‌انجامد و به فرد توانایی بهتری در کنترل انزال می‌دهد.

هسته انبه، هسته عناب و هسته تمبرهندی از بهترین گیاهان دارویی در درمان انزال زودرس است. نوشیدن روزانه دو بار دم‌کرده گل میخک نیز توصیه شده است. نوشیدن دم‌کرده زنجبیل و عسل و مصرف روزانه سیر نیز مفید است. توصیه می‌شود از مصرف ترشی‌ها یا خوراکی‌های ترش مزه پرهیز شود، زیرا این خوراکی باعث تسریع انزال می‌شود. البته خرفه، کنجد سیاه، اسپند و گشنیز نیز مفید هستند که بهتر است مصرف این گیاهان براساس مزاج فرد (گرم یا سرد) و از سوی متخصص طب سنتی تجویز شود.

طب سوزنی با مکانیسم‌های مختلفی ازجمله ایجاد آرامش، تنظیم کردن ترشح هورمون‌های مردانه و تند یا کند کردن جریان خون ناحیه آلت تناسلی نیز می‌تواند روش درمانی بسیار موثری در درمان انزال زودرس یا سایر اختلالات جنسی باشد. بادکش‌گذاری ناحیه کمر و شکم، گرم کردن نقاط خاص طب سوزنی ناحیه زیر شکم با گیاه موکسا نیز مفید است. آموزش طب فشاری (شامل فشار دادن نقاط خاصی در گوش، کف دست و پا و زیر شکم توسط خود بیمار) نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.(دکتر امیرهومن کاظمی- متخصص طب سوزنی و گیاهان دارویی)

منبع :جام جم سرا

خواص کرفس در طب سنتی

1.        طبع كرفس گرم و خشك است.

2.        تخم كرفس بازكننده گرفتگی‎ها و انسداد است به هضم غذا كمك می‎كند.

3.        تخم كرفس برای ریه مضر است.

4.        كرفس محرك نیروی جنسی می‎باشد مخصوصاً تخم آن.

5.        حضرت محمد(ص) فرموده‎اند: بر شما باد خوردن كرفس كه عقل را می‎افزاید.

6.        كرفس برای تقویت عمومی بدن بسیار مناسب است.

7.        تب‎بر و دافع صفرا است.

8.        دفع كننده اسیداوریك می‎باشد.

9.        درمان كننده آب آوردن نسوج و خیز عمومی بدن می‎باشد.

10.     ضدیرقان است.

11.     نكته مهم: خانم‎های حامله و بچه شیرده و كسانی كه بیماری كلیوی یا صرع دارند سعی كنند از خوردن كرفس خودداری كنند.

12.     یك سالاد خوب جهت شفابخشیدن به رماتیسم، سیاتیك و بیماری‎های مفصلی: كاهو و كرفس را خرد نموده قبل از غذا میل كنند.

13.   یك سالاد دیگر خوب و مقوی به عنوان شام برای كسانی كه می‎خواهند گیاه‎خواری كنند. خیار + كرفس + كلم + هویج + گوجه‎فرنگی به اندازه مناسب و 2 قاشق غذاخوری روغن زیتون این سالاد برای خیلی از بیماری‎ها مفید می‎باشد.

14.     كسانی كه می‎خواهند لاغر شوند هفته‎ای دو شب سالاد شماره 13 به عنوان شام استفاده كنند.

15.     آب كرفس برای بیماری قند مفید است.

16.     كرفس تصفیه كننده خون است.

17.     كسانی كه مبتلا به نقرس هستند كرفس را در برنامه غذایی خود قرار دهند كرفس برای تنگی نفس مفید است.

18.     خوردن كرفس باعث جلوگیری از جذام و پیسی می‎شود.

19.     برای بازشدن صدا از كرفس استفاده كنید چه به صورت پخته، چه به صورت خام و سالاد.

20.     كرفس تقویت كننده غده‎ها می‎باشد مخصوصاً غده‎ی فوق كلیوی می‎باشد.

21.     كسانی كه آسم دارند از كرفس چه خام و پخته مخصوصاً آب آن مخلوط با آبلیمو میل كنند.

22.   برای درمان بادهای مخالف (منظور بادهایی كه در بدن وجود دارد) تخم كرفس را كوبیده با شكر مخلوط نموده به طور نامنظم یك قاشق میل شود. چند روز میل شود، سپس فاصله مجدداً شروع شود.

23.     كرفس باعث محكم شدن لثه‎ها می‎گردد و از خونریزی جلوگیری می‎كند.

24.     دم كرده تخم كرفس ضدعفونی كننده مجاری ادرار است. 10 گرم در 300 سی‎سی آب جوش دم كرده روزی 3 فنجان میل شود.

25.     برای درمان دردهای رماتیسمی كرفس را بكوبید با آرد برنج مخلوط كنید در محل به صورت ضماد بگذارید.

26.     برای خردكردن سنگ‎هایی كه در كلیه و مثانه می‎باشد آب كرفس را همراه با مرزه روزی 3 استكان میل كنید با احتیاط.

27.     كرفس خوشبو كننده دهان است.

28.     كرفس اشتهاآور است مخصوصاً برگ‎های آن.

29.     برای بیماری‎های ریوی و گرفتگی صدا برگ كرفس را به مقدار 15 گرم در 500 سی‎سی آب جوشانده صاف نموده همراه شیر مخلوط كرده میل شود.

30.     كسانی كه تصلب شرایین دارند از روش مختلف كرفس (خام، پخته، آب‎پز...) استفاده كنند.

31.     جهت درد پستان كرفس را كوبیده به صورت ضماد بگذارید.

32.  برای درمان لاغری برگ‎های تازه كرفس را با سالاد مخلوط كرده میل         كنید.

33.     اگر دچار سرماخوردگی سختی شدید كرفس + پیاز خام + كمی آبلیمو بعنوان سالاد استفاده كنید.

34.     برای سردردهایی كه ناشی از سرماخوردگی می‎باشد از روش شماره 33 استفاده كنید.

35.     برای تقویت معده 5 گرم تخم كرفس را در 150 سی‎سی آب جوش دم كرده، یك فنجان بعد از غذا میل شود.

36.     برای دیسك كمر مانند شماره 25 استفاده كنند.

منبع :tebsonaty.mihanblog.com

فواید و خواص هویج در طب سنتی

خواص هویج از دیدگاه طب سنتی

هویج میوه ای که براساس دیدگاه‌های طب سنتی می‌تواند در تسکین سوختگی‌ها تا کاهش خطرناکترین سرطان‌ها مفید واقع شود.جوشانده هویج و پیاز که به آن آبلیمو زده باشند عامل موثری برای درمان امراض عصبی نیز است.

 هویج سبب تلطیف مواد غلیظ در بدن می‌شود زیرا ملطف است. از آن جا که هویج مقوی معده و ملین طبع است تجویز آن در کسانی که به سبب ضعف معده دچار یبوست شده‌اند، بسیار مناسب است.

بتاکاروتن موجود در هویج نیز برای چشم مفید است. به خاطر قدرت تفتیحی که دارد، سد کبدی را باز می‌کند. مقاومت بدن را در برابر بیماری‌های عفونی افزایش می‌دهد و به طور کلی سموم را از بدن دفع می‌کند.

ش

هویج برای بیماری‌های ادراری مثل سنگ کلیه مفید است. برای درمان نقرس نیز مفید است. عصاره ریشه هویج روى سوختگى‌‏ها گذاشته مى‏‌شود و اثر شفابخش دارد. ریشه هویج مغذى و مقوى معده و بادشکن است و براى تسکین دردهاى آلات داخل شکم استفاده مى‏‌شود.

می‌توان از هویج برای تسکین درد رحم و همچنین در هنگام شروع قاعدگی از آن استفاده کرد. تخم هویج مدر است و از آن براى معالجه استسقا استفاده می‌شود. از روغن دانه آن برای درمان اسهال شدید (دیسانتری) استفاده می‌شود.

هویج تأثیر بسیار زیادی در کاهش خطرات‏ برخى از شدیدترین و غیرقابل ‏درمان‌ترین انواع سرطان به خصوص سرطان ریه و سرطان لوزالمعده دارد. تحقیقات زیادى نشان داده است که حتى خوردن مقدار مختصرى هویج و به‌خصوص خوردن ماده بتاکاروتن موجود در هویج، در کاهش سرعت رشد سرطان و در برخى موارد حتى در از هم گسیختن مکانیسمى که منشأ شروع بدخیم شدن سلول‌ها است تأثیر محسوسى دارد.

در مقاله ای به قلم سیما رفیعی عضو فعال انجمن تحقیقات طب سنتی ایران آمده است که مرباى هویج با عسل براى تقویت نیروى جنسى مؤثر است‏. افراد چاق می‌توانند همه روزه با غذا هویج خام و افراد لاغر آب هویج را به عنوان صبحانه میل کنند. خوردن آن، پوست را لطیف و نرم می‌کند. مسکن خوبی برای دردهای معدی و پایین آوردن تب است.

جوشانده هویج و پیاز که به آن آبلیمو زده باشند عامل موثری برای درمان امراض عصبی است. خون را پاک می کند و به علت داشتن آهن هموگلوبین خون را زیاد می‌کند. خوردن هویج خام کرم‌های معده را ناتوان می‌سازد و گاهی از بین می‌برد. کلسترول خون را کم می‌کند. به خاطر غنی بودن از املاح و ویتامین‌های گوناگون مصرف آن به مادران شیرده توصیه می‌شود.

هنگام دندان درآوردن کودکان اگر یک هویج شسته شده را در اختیار آنان قرار دهند و یا والدین هویج را به آرامی روی لثه کودک ماساژ دهند به بیرون آمدن دندان‌ها و کاهش خارش لثه کمک می‌کند.

هویج دارای اثر قاطع بلغم است. بنابراین در بسیاری از بیماری‌ها مانند بیماری‌های دستگاه تنفسی نظیر نزله، سرفه، آسم و گرفتگی می‌توان آن را تجویز کرد. براى تقویت استخوان‌هاى کودکى که سه ماه از عمرش گذشته باشد به اندازه پنج یا 6 قاشق از آب هویج به او باید داده شود. براى معالجه اسهال اطفال باید هر روزى یک مقدارى هویج به آنان داد.

هویج دیرهضم است اما مربایش زودهضم‏‌تر است‏. مُضر گرم‏‌مزاجان است و از این نظر باید با گوشت، پخته و خورده شود. مصرف آن برای زنان حامله مناسب نیست چرا که دانه، روغن و قسمت‌هایی که روی زمین رشد می‌کنند می‌تواند باعث انقباض رحم، شروع قاعدگی و سقط جنین شوند.

منبع : تسنیم

تپل شدن و چاق کردن صورت با طب سنتی

خواص درمانى جوانه گندم و جوانه جو:

خواص جوانه گندم:

۱- هر روز جوانه گندم را با شیر مخلوط کنید و بخورید. مقوى است، نطفه را زیاد مى ‏کند، براى حفظ سلامت چشم مفید است.

۲- برای چاقی صورت هروز بعد از غذا یک قاشق جوانه گندم و جوانه جو را در یک لیوان شیر مخلوط و با یک قاشق عسل یا شکر شیرین و میل کنید

۳- بجاى شیر مادر براى طفل از چهار ماهگى به بالا جوانه گندم را نرم بسایید و با آب انگور مخلوط نموده و به طفل بخورانید.

۴- جوانه گندم را به عنوان ماده ای موثر در ترمیم موهای اسیب دیده و ریزش مو می شناسیم

۵- جوانه گندم با داشتن ویتامین ای به عنوان اکسیر جوانی شناخته می شود که می تواند قوای جنسی را تقویت کند .

۶- با خوردن روزانه جوانه گندم به تقویت حافظه تان کمک خواهید کرد

۷- جوانه گندم فیبر و آب زیادی دارد و باعث دفع کامل مدفوع می شود و به همین دلیل از سرطان روده پیش گیری می کند .

ترکیب شیمیایى جوانه جو: 

در هر یک‏صد گرم جوانه خشک جو مواد زیر وجود دارد.

آب ۲/ ۵ گرم- انرژى غذایى ۳۶۸ کالرى- پروتئین ۱۳ گرم- مواد چرب ۹/ ۱ گرم- هیدراتهاى کربن ۷۷ گرم- خاکستر ۴/ ۲ گرم- آهن ۴ میلى ‏گرم- تیامین ۴۹/ ۰ میلى‏ گرم- رایبوفلاوین ۳۱/ ۰ میلى‏ گرم- نیاسین ۹ میلى‏ گرم- آلکالوئیدى به نام هوردئین.

خواص جوانه جو:

براى معالجه سوءهاضمه مصرف مى‏ شود، براى رفع ناراحتیهاى پس از زایمان نافع‏

است، قلیان صفرا و خون و عطش را تسکین مى ‏دهد، حدت تب‏هاى گرم و تب‏هاى سل را تقلیل مى‏ دهد.

تذکر در مورد جوانه جو: مضر مثانه است، جنین را سقط مى‏ نماید.

منبع:

اسرار گیاهان دارویى

تحقیق درباره فلفل قرمز

فلفل قرمز

سرگذشت و نام فلفل قرمز مثل خيلي چيزهاي ديگر و از جمله سرنوشت بوميان سرخ پوست قاره آمريکا با سفرهاي اکتشافي کريستوف کلمب پيوند خورده است. کلمب ندانسته آمريکا را کشف کرده بود اما براساس پيش فرض هايش اين خشکي جديد بايد همان هندوستان مي بود. از اين رو او با سماجت بسيار آمريکا را هند پنداشت و ساکنان سرخ پوست آن را ايندين «هندي» خواند. او در آنجا با گياهي مواجه شد که ميوه هاي قرمزرنگش طعم تندي چون فلفل سياه داشت. او در راستاي هند پنداشتن آمريکا اين گياه را نيز فلفل قرمز ناميد. اين نامگذاري در حالي صورت گرفته است که دو گياه فلفل قرمز Capsicum annuum و فلفل سياه Piper nigrum، به کلي از هم مجزايند و به لحاظ گياه شناسي حتي در دو خانواده کاملاً متفاوت قرار مي گيرند.

فلفل سياه گياهي است از خانواده پيپراسه (Piperaceae) حال آنکه فلفل قرمز يا همان فلفل دلمه اي به خانواده سولاناسه (Solanaceae) يا تيره سيب زميني، تعلق دارد. فلفل قرمز به همراه سيب زميني، توتون، تنباکو، گوجه فرنگي و تعداد بيشتري از ديگر گياهان در يک تيره قرار مي گيرد.

اعضاي تيره سيب زميني از نظر کاربردهاي دارويي و غذايي بسيار مهم اند. جنس فلفل قرمز يا کاپسيکورم به طور تقريبي داراي ۲۲ گونه وحشي و۵ گونه اهلي است که عبارتند از C.annuum، C.baccatum، C.chinense، C.frutescens و C.pubescens تمامي انواع فلفل قرمز بومي نيمکره غربي اند. فلفل هاي قرمز گياهاني علفي يک ساله يا پايا و گاهي به صورت بوته هاي درختچه اي با برگ هاي متناوب، کامل و بدون کرک هستند. گل ها سفيد، کوچک، محوري و منفردند و يا اجتماعي ۲ تا ۳تايي را تشکيل مي دهند. گل ها نر ماده، پنج بر و ۴ چرخه اي، داراي ۲ مادگي و۲برچه اند و فرمول کلي گل در آنها به صورت ۵ کاسبرگ، ۵ گلبرگ، ۵ پرچم با ۲برچه است که برچه ها به طور مورب و در جهت خلفي و قدامي گل قرار مي گيرند. ميوه تخم مرغي شکل و آبدار اين گياهان برون بر نازک دارد و از داخل شامل خانه هاي تقريباً ناقص در بخش فوقاني است. کاسه گل کوچک، پايا و پنج قسمتي است و در ميوه بدون تغيير باقي مي ماند. جام چرخي داراي ۵ لبه است و پرچم ها که در لوله جام قرار دارند و از آن خارج نمي شوند. ميوه سته قرمزرنگ و به اندازه هاي مختلف است. از زمره اختصاصات تشريحي فلفل ها وجود بافت آبکشي ابتدايي، سلول هاي ترشح کننده و سلول هاي محتوي بلورهاي اکسالات کلسيم است. انواع گونه هاي فلفل هاي قرمز در نواحي گرمسيري فراوانند و به تدريج به طرف مناطق معتدل و سرد از وفور آنها کاسته مي شود.

فلفل هاي قرمز از هنگامي که در نيمکره غربي شکل گرفت، شناخته شده اند. اين گياهان از ۶۵۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح بخشي از رژيم غذايي انسان را تشکيل مي دادند. عده اي معتقدند که بوميان آمريکايي بين ۲۵۰۰ و ۳۴۰۰ سال پيش از ميلاد گياه فلفل را پرورش مي دادند. از اين رو اين گياه از زمره قديمي ترين محصولات زراعي آمريکا به شمار مي آيد. با اين حال کشورهاي بومي فلفل قرمز را نمي توان با صراحت معين ساخت. با آنکه براي تمامي گونه هاي جنس کاپسيکوم منشا آمريکاي جنوبي متصور است اما به احتمال زياد اين گياهان در مناطق مرزي جنوب برزيل و بوليوي پديدار شده اند و از آن پس، انتشار انواع گونه هاي آن به طرف شمال توسط پرندگان گسترش يافته است. سه گونه C.annuum، C.frutescens و C.chinense از يک نياي واحد تکوين يافته اند که به احتمال زياد بومي نواحي شمالي حوضه آمازون بوده است. گسترش بيشتر دو گونه نخست در آمريکاي مرکزي، جايي که نهايتاً اين دو گونه اهلي شدند، به ترتيب در مکزيک و پاناما روي داد. در حالي که گونه سوم به طرف غرب حرکت کرد و نخستين بار در پرو کشت شد. اما امروزه اين گياه چندان در آمريکاي جنوبي کشت نمي شود. و اما دو گونه C.baccatum و C.pubescens ابتدا در جنوب غربي آمريکا، C.baccatum به ترتيب در زمين هاي پست پرو و ارتفاعات بلند آند در پرو، بوليوي و اکوادور کشت شدند.

پس از آنکه اسپانيايي ها و پرتغالي ها فلفل قرمز را شناختند آن را به سرعت به سرتاسر جهان اشاعه دادند. فلفل قرمز به عنوان چاشني مورد استقبال انواع آشپزي هاي بومي قرار گرفت و از اروپا روانه هند، چين و ژاپن شد. در وهله نخست با آن به عنوان يک ادويه تجملاتي برخورد شد اما اين قضيه ديري نپاييد و به سرعت از سيطره ثروتمندان خارج و در اختيار عموم مردم قرار گرفت.

● ريشه شناسي لغت

نام اين گياه در بسياري از زبان هاي اروپايي از نام فلفل، Pepper مشتق مي شود. به عنوان مثال در انگليسي به خاطر شکل ميوه هايش به آن فلفل زنگوله اي، bell Pepper، يا به خاطر طعم اش به آن فلفل شيرين، Sweet Pepper، مي گويند. در ساير زبان هاي اروپايي نام آن از واژه پاپريکاي صربيايي (Paprika) يا پاپريکاي مجاري مشتق مي شود. نام علمي فلفل قرمز، Capsicum، نيز يک واژه لاتين است که از کلمه يوناني Kapsa به معني جعبه مشتق شده است و به شکل ميوه هاي آن بازمي گردد. نام گونه annuum نيز از واژه annual به معني سالانه ناشي مي شود. اين نامگذاري بيش از همه از روي تاسف صورت گرفته است. زيرا در صورت عدم يخبندان هاي زمستاني اين گياه چندين فصل باقي مي ماند. چنان که در زيستگاه طبيعي اش در نواحي گرمسيري آمريکا چنين است.

گياه فلفل قرمز تقريباً به هر آب و هوايي مقاوم است و گونه هاي ميوه دار آن در سرتاسر جهان توليد مي شود. آب و هواي گرم براي توليد بوي خوش و تند ضروري است. از اين رو فلفل قرمزي که در مجارستان توليد مي شود در اروپا از شهرت زيادي برخوردار است. در ايالات متحده، کاليفرنيا و تگزاس از نواحي اصلي توليد فلفل اند. انواع فلفل شيرين در آشپزي هاي مختلف به طور خام يا پخته شده و يا عمدتاً به عنوان ادويه مورد استفاده قرار مي گيرد. اشکال وحشي گونه کاپسيکوم آنوئوم بومي فلوريدا و باهاماس تا آريزونا است. بذرهاي اين گياه در حفاري هاي باستان شناسي مربوط به ۵۰۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح در غارهاي مکزيک پيدا شده است. شواهد حاکي از آنند که اين گياه تا ۳۵۰۰ سال پيش از ميلاد در اين نواحي زير کشت بود. ساير گونه هاي فلفل قرمز نيز احتمالاً پرورش داده مي شدند اما تقريباً بيشتر واريته هاي معروف تنها از اين گونه به وجود آمده اند. واريته هاي مختلف با انواع طعم هاي تند و شيرين و در انواع رنگ هاي سبز، زرد و قرمز توليد مي شوند.

● شرايط رشد

دماي مناطقي که انواع فلفل قرمز در آنها مي رويد بين۶ تا ۲۹ درجه سانتي گراد، ميزان بارندگي بين ۰.۳ تا ۴.۶متر و PH خاک معادل ۴.۳تا۸.۳گزارش شده است. انواع گونه هاي فلفل قرمز نسبت به سرما حساسند و عموماً در خاک هاي شني، گل ولاي مزروعي و خاک هاي به خوبي زهکشي شده بهتر رشد مي کنند. کشت آنها معمولاً از طريق بذر و يا پيوند زدن صورت مي گيرد. گل دهي عموماً سه ماه پس از کشت گياه واقع مي شود. هواي گرم و خشک براي رسيده شدن ميوه ها بسيار مطلوب است. معمولاً ميوه ها با دقت و با دست چيده و سپس در معرض نور خورشيد قرار گرفته و خشک مي شوند.

● مصارف پزشکي

در طب گياهي از فلفل قرمز به عنوان داروي ضدنفخ، محرک هاضمه، داروي مخصوص دهان، قرمزکننده بدن و محرک جنسي و نيز به عنوان داروي انقباضي استفاده مي شود. به علاوه از فلفل قرمز به عنوان نوعي درمان عمومي براي عوارضي مانند خيز، قولنج، اسهال، نفس تنگي، ورم مفاصل، التهاب هاي عضلاني و دندان درد نيز استفاده مي شود. طبق برخي از گزارش ها C.frutescens داراي خاصيت ضدکم خوني است. تماس مداوم پوست با اين گياهان احتمالاً منجر به آماس ها و تاول هاي پوستي مي شود. از سوي ديگر مصرف بيش از حد آن نيز آسيب هاي کليوي و رودي ـ معدي را به دنبال خواهد داشت. انواع فلفل هاي پاپريکا و کاين در شرايط آزمايشگاهي براي سلول هاي پستاني سم سلولي به شمار مي آيد. مصرف بيش از اندازه فلفل قرمز منجر به بروز زخم هاي اثني عشري مي شود. مقادير بالايي از فلفل قرمز تند و سابيده در حيوانات آزمايشگاهي منجر به زخم هاي معدي و سيروز کبدي مي شود. فلفل قرمز اشتها را برمي انگيزد و به جاري شدن بزاق و ترشحات معدي منتهي مي شود.

● مصارف خوراکي

معمولاً از ميوه هاي سته گياه فلفل قرمز به عنوان بخش خوراکي آن بهره برداري مي کنند. خارج ساختن دانه ها و رگبرگ هاي درون ميوه آن را به يک محصول نه چندان تند و با رنگ بسيار روشن تبديل مي سازد. از ميوه فلفل قرمز عمدتاً براي تهيه انواع سس با طعم تند و يا ملايم بهره برداري مي شود. عامل اصلي تندي ميوه فلفل قرمز وجود ماده کاپسي سين ذکر شده است. اين ماده در واريته هايي با طعم ملايم به ميزان ۰.۰۰۱ تا ۰.۰۰۵ درصد و در واريته هايي با طعم تند با غلظت ۰.۰۱درصد وجود دارد.

مزه خاص فلفل قرمز عمدتاً در نتيجه وجود روغن هاي ضروري با زنجيره هاي بلند هيدروکربن هاي آليفاتيک، اسيدهاي چرب و ساير استرها مانند آلکيل متوکسي پيرازين ها به وجود مي آيد. ميوه هاي رسيده فلفل معمولاً حاوي مقادير بيش از ۶درصد قند هستند. علاوه بر اين واريته پاپريکا داراي مقادير قابل توجهي ويتامين C است. اين ويتامين نخستين بار توسط آلبرت گيورگي، شيميدان مجاري، از نيام هاي رسيده پاپريکا استخراج شد که اين کار وي بعدها جايزه نوبل شيمي را برايش به ارمغان آورد.

رنگ فلفل ها عمدتاً از کارتنوئيدهاي قرمزرنگ کاپسانترين، کاپسوربين و مقادير بيشتري از کوکوبيتن زردرنگ ناشي مي شود. مقدار کل اين کارتنوئيدها در فلفل هاي خشک شده چيزي در حدود ۰.۱ تا ۰.۵ درصد است. ميوه واريته هايي که فاقد رنگدانه هاي قرمزرنگ اند معمولاً در هنگام رسيده شدن زرد يا نارنجي به نظر مي رسند. شماري از واريته ها حاوي رنگدانه هايي از نوع آنتوسيانين اند و از اين رو نيام هايشان ارغواني تيره، بادمجاني، يا تقريباً سياه به نظر مي آيند. اما آنتوسيانين ها در مراحل نهايي رشد ميوه تجزيه شده از ويژگي غيرعادي ميوه ها کاسته شده و به نارنجي يا قرمز معمولي تغيير پيدا مي کند.

در بيشتر کشورهاي اروپايي و آمريکايي ميوه هايي را پيش از مصرف خشک مي کنند. در اين صورت ميوه ها را يا همان طور درسته آسياب مي کنند و يا پس از خارج ساختن دانه ها، بخش هايي از نهنج و ساقه به منظور کاستن از تندي طعم آن و نيز افزودن به رنگ محصول نهايي، آن را مي سابند. ميزان تندي انواع گونه هاي فلفل قرمز بسته به غلظت کاپسي سينوئيدها که عمدتاً از کاپسين تشکيل مي شود، متغير است و انواع آن از لحاظ تجاري بسته به غلظت کاپسي سينوئيدها دسته بندي مي شود. از زمره محصولاتي که با استفاده از فلفل قرمز تهيه مي شود مي توان به چاشني هاي پاپريکا و چيلي اشاره کرد. پاپريکا نوعي چاشني پودري و با طعم ملايم است که از فلفل قرمز شيرين تهيه مي شود. رنگ اين چاشني عمدتاً از نارنجي تيره تا قرمزدرخشان متغير است. چيلي نيز نوعي ادويه است که از مخلوط ساختن پودر ميوه چند واريته مختلف کاپسيکوم تهيه مي شود. پاپريکا از گياهاني با غلظت ۱۰ تا ۳۰ کاپسينوئيد در ميليون و چيلي از گياهاني با ۳۰ تا ۶۰۰ کاپسينوئيد در ميليون و فلفل هاي قرمز از گياهاني با ۶۰۰ تا ۱۳۰۰ کاپسينوئيد در ميليون تهيه مي شوند. ترکيبات شيميايي انواع گونه هاي جنس کاپسيکوم عبارتند از روغن هاي فرار و تثبيت شده، مواد تند و کارتنوئيدها بيش از همه کاپسيانين و رنگدانه ها. در مجموع گونه C.Frutescens از گونه C.annuum بسيار تندتر است. انواع فلفل ها به شکل تازه يا خشک شده، درسته يا سابيده و به تنهايي يا در ترکيب با ساير مواد معطر مورد استفاده قرار مي گيرند. گونه کاپسيکوم آنوئوم در تهيه انواع پاپريکا، پيمنتو و ساير فرآورده هاي فلفل قرمز به کار برده مي شود. در حالي که گونه کاپسيکوم فروتسنس در تهيه تاباسکو، سس تاباسکو و ساير فرآورده هاي فلفل قرمز چيلي به کار گرفته مي شود و به علاوه انواع ميوه هاي فلفل به طور گسترده به عنوان مواد رنگي مورد بهره برداري قرار مي گيرند. بنابه گزارش ها موادي که از انواع گونه هاي فلفل قرمز استخراج مي شوند داراي خواص آنتي اکسيداني هستند. چاشني پاپريکا عمدتاً از گونه C.annuum مشتق مي شود و به عنوان چاشني مخلفات معطر، انواع ترشي ها، گوشت قرمز، سس باربيکو، سس گوجه فرنگي، پنير، انواع سس سالاد و سوسيس و کالباس مورد استفاده قرار مي گيرد. پاپريکاي اسپانيايي «پي منتو» ناميده مي شود و معمولاً از آن به عنوان رنگ خوراکي استفاده مي کنند.

در بسياري از انواع خوراکي ها مانند پودر کاري و سس تاباسکو از پودر چيلي استفاده مي شود. پودر چيلي از زمره چاشني هايي است که در آن چيلي هاي سابيده شده به کار مي رود. چاشني فلفل قرمز يا فلفل تند از دو گونه C.Frutescens,C.annuum تهيه مي شوند و از زمره فلفل هاي بسيار تندي هستند که به وفور در غذاهاي ايتاليايي و مکزيکي مورد استفاده قرار مي گيرند. فلفل کاين نيز از فرآورده هاي سابيده شده گونه هايي با ميوه هاي کوچک تر و در عين حال بسيار تندتر است.

نوعي ادويه مخلوط به نام «بهارات» که چاشني تندي است در کشورهاي اطراف خليج فارس متداول است. اين ادويه نيز حاوي دو چاشني معطر و تند فلفل سياه و چيلي ها و پاپريکا است. از بهارات عمدتاً در غذاهايي با گوشت گوسفند استفاده مي شود. معمولاً براي افزايش عطر و بويش آن را در روغن يا کره صاف شده اندکي تف مي دهند. در اروپا، کشورهاي حوضه بالکان و به ويژه مجارستان به خاطر مصرف بسيار پاپريکا معروفند. برخي از واريته هاي اسپانيايي نيز بسيار مشهورند. در کشورهاي اروپايي چيلي هاي تند (دارفلفل) چندان طرفدار ندارد و در عوض انواع ملايم پاپريکا چاشني بسيار با ارزش و پرطرفداري است. از پاپريکا در مخلوط هاي تجاري ادويه ها به طور گسترده اي استفاده مي شود. هنوز به درستي معلوم نيست که پاپريکا چگونه سر از مجارستان در آورده است. اما ترديدي نيست که ميوه هاي آن در قرن ۱۶توسط ترک ها به آنجا آورده شد و به سرعت در سرزمين جديد بومي شد و به عنوان يک چاشني مهم در فهرست ادويه هاي مجاري تثبيت شد.

در حال حاضر شماري از بهترين واريته هاي پاپريکايي که در اروپا يافت مي شوند متعلق به مجارستان است و از زمره آن ها مي توان به پاپريکاي گيلاسي که تندي ميانه اي دارد اشاره کرد. اين ادويه بسيار مورد پسند اروپاييان است و يکي از معدود واريته هاي پاپريکاي غيرآمريکايي است که مي تواند با انواع آمريکايي و به ويژه مکزيکي رقابت کند. پاپريکاي گيلاسي را مي توان به صورت خشک و کوبيده شده، پودري با مزه تند و بسيار خوشايند، استفاده کرد. در مجارستان آن را به طور تازه هم مورد استفاده قرار مي دهند. در ادويه هاي مجاري، درجات مختلفي از پاپريکا با تندي هاي متفاوت مورد استفاده قرار مي گيرد که از جمله آن ها مي توان به چهار مورد زير اشاره کرد: پاپريکاي مخصوص، عالي، شيرين و پاپريکاي رزي. تمامي اين چاشني ها از يک واريته تهيه مي شوند و نه از واريته هاي مختلف. تفاوت آن ها تنها در ميزان رسيده بودن ميوه هايي است که ادويه را از آن ها تهيه مي کنند. نکته اصلي در تفاوت ميزان تندي، رنگ و عطر و بوي آن بسته به اين است که چه نسبتي از مزوکارپ (پوسته ميوه)، نهنج و دانه ها در تهيه ادويه به کار رفته باشد.

براي مثال پاپريکاي مخصوص تنها از مزوکارپ ميوه رسيده و بي نقص به دست مي آيد و داراي طعمي عالي، ملايم، نه چندان تند و رنگ قرمز روشن است.

انواع پاپريکاي غيرتند به عنوان سبزي نيز پرورش داده مي شود که به آن فلفل زنگوله اي نيز مي گويند. اين محصول از ابداعات اروپاي شرقي است و به احتمال زياد در اواخر قرن نوزدهم در بلغارستان پا گرفته و سپس به سرتاسر جهان اشاعه يافت. با آنکه واريته هاي چيلي و پاپريکا منشا آمريکاي مرکزي ندارند اما هنر کاشت آنها در مکزيک به اوج خود رسيده است.

واريته هاي گونه C.annuum به طور گسترده اي در مکزيک کاشته مي شوند. اين گونه در ميان ساير گونه هاي جنس فلفل قرمز بي همتاست و داراي انواع واريته هاي ملايم و تند است.

چيلي ها و پاپريکاهاي مکزيکي بسيار مشهورند و با نام هاي بومي از يکديگر باز شناخته مي شوند. کوچک ترين آنها داراي ميوه هايي به طول۱ تا ۲ سانتي متر و بزرگ ترين شان داراي ميوه هايي به طول ۱۵ سانتي متر هستند. ميوه هاي رسيده چيلي ها را نمي توان به آساني انبار کرد از اين رو سرخ پوستان مکزيکي فرآورده دود داده اي از آن تهيه مي کنند که در نواحي جنوب غربي ايالات متحده، تگزاس، نيومکزيکو و آريزونا، طرفداران بسياري دارد. فلفل قرمز علاوه بر تمامي جنبه هاي خوراکي داراي جنبه زينتي نيز هست و انواع خوراکي واريته هايي با ميوه هاي زينتي نيز از آن گرفته مي شود. يکي از آنها «فاسيکولاتوم» يا فلفل دسته گل با قد کوتاه و برگ هاي ظريف است و ميوه هاي کوچک رو به بالا و به رنگ قرمز دارد. نوع ديگر موسوم به «کنواد» مقاوم تر از نوع نخست بوده و برگ هاي درشت و ميوه هاي مخروطي شکل دارد. اين گياهان براي به ثمر رساندن ميوه هاي خود نياز به حرارت دارند و ميوه هاي آنها هفته ها باقي مي ماند. براي استفاده از اين گياهان در تزئين آپارتمان ها بايد آنها را در کنار پنجره و جاي کاملاً آفتابگير قرار داد.

خواص زنجبیل در طب سنتی

گیاه زنجبیل مزاج گرمی دارد و دارویی بسیار مفید برای اصلاح عملکرد سلول‌های بدن است. این گیاه دارویی ضد درد و سرماخوردگی و لاغرکننده است.

زنجبیل

زنجبیل یکی از پرکاربردترین گیاهان دارویی در طب سنتی ایران، چین و هند است که از آن در غذاها هم استفاده می‌کنند در نتیجه اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند و لازم است در مورد ارزش آن بیشتر بدانیم و اطلاعات بهتری به دست آوریم...

از نظر گیاه‌درمانی، روی زنجبیل تحقیقات بسیاری انجام شده است و به اثبات رسیده که این گیاه یکی از کاربردی‌ترین داروها در درمان تهوع شدید بارداری است به طوری که اثر آن در پیشگیری از تهوع بارداری وارد برخی کتاب‌های درسی رشته زنان و زایمان نیز شده است.

خانم‌های باردار برای کاهش تهوع می‌توانند روزی 3 بار و هر بار حدود 250 میلی‌گرم عصاره زنجبیل که در داروخانه‌ها به فروش می‌رسد، مصرف کنند. اگر قرار است گیاه زنجبیل مصرف شود، باید به این نکته توجه داشت که به دلیل ساختار ریشه‌ای آن، 60 تا 70 درصد حاوی پلی‌ساکارید است که اثر درمانی ضدتهوع ناشی از آن نیست. پس برای مصرف دوز 250 میلی‌گرم ماده مۆثره، لازم است از زنجبیل به شکل تازه یا خشک بیشتر مصرف کرد.

زنجبیل در بهبود فرآیندهای داخل سلولی بسیار مۆثر است و بسیاری از بیماری‌ها را که به علت اختلال عملکرد سلول‌ها بر اثر کمبود انرژی کافی به وجود می‌آیند، برطرف می‌کند.

خواص درمانی زنجبیل شامل ضد تهوع (به خصوص تهوع حاملگی)، ضد درد (به خصوص دندان‌درد)، ضد سرماخوردگی، مقوی قلب، لاغر کننده (متعادل‌کننده، یعنی افرادی که دارای اضافه‌وزن هستند متعادل می‌شوند و افراد لاغر نیز متعادل می‌شوند)، ضد لخته شدن خون و کم کردن خطر سکته قلبی و مغزی است.

اثر زنجبیل فقط در رفع تهوع دوران بارداری نیست و افرادی که حین حرکت با

وسایل نقلیه نیز دچار تهوع می‌شوند و در اصطلاح مبتلا به بیماری مسافرت

هستند، می‌توانند از زنجبیل برای پیشگیری از این تهوع استفاده کنند

این گیاه همچنین ضد باکتری و ضد ویروس (به علت تقویت سیستم ایمنی بدن)، آنتی‌اکسیدان، ضد سرفه، ضد کبد چرب، ضد التهاب و ورم سلولی، ضد اسپاسم عضلانی (مصرف خوراکی و موضعی)، تقویت‌کننده سیستم ایمنی بدن، ضد نفخ و گازهای روده‌ای است و باعث افزایش ترشح اسید و آنزیم‌های مفید معده‌ای برای هضم غذاها می‌شود.

از دیگر خواص زنجبیل می‌توان به مواردی چون پایین آورنده کلسترول و تری گلیسیرید خون، پایین آورنده قند خون، ضد سکته‌های مغزی و قلبی، ضد آلزایمر و درمان‌کننده آسم، ام‌اس و آرتروز مفصلی اشاره کرد.

مهم‌ترین مکانیسم اثر زنجبیل اصلاح فرایندهای سلولی است و اگر زنجبیل پودر شده خیلی مانده و کهنه باشد دیگر بو و خاصیت اصلی خود را نخواهد داشت پس باید زنجبیل را به صورت تازه تهیه و استفاده کنیم تا اثرات معجزه‌آسای آن را ببینیم.

زنجبیل را می‌توان در تمام خوراکی‌ها (چه به صورت گیاه و چه پودر) استفاده کرد گاهی هم به صورت دم جوش با خرما و عسل و گاهی هم به صورت شربت مصرف کرد.

مراقب باشید

در تحقیقات آزمایشگاهی نشان داده ‌شده مصرف بیش از 750 میلی‌گرم تا یک گرم از ماده مۆثره زنجبیل در روز می‌تواند باعث بروز نقص جنین شود. به همین دلیل توصیه می‌کنیم خانم‌هایی که می‌خواهند از آثار بسیار خوب زنجبیل در کاهش تهوع دوران بارداری بهره‌مند شوند، از ترکیب‌هایی که خوشبختانه امروزه به صورت آماده در دوز 250 میلی‌گرم در دسترس است، استفاده کنند. البته اثر زنجبیل فقط در رفع تهوع دوران بارداری نیست و افرادی که حین حرکت با وسایل نقلیه نیز دچار تهوع می‌شوند و در اصطلاح مبتلا به بیماری مسافرت هستند، می‌توانند از زنجبیل برای پیشگیری از این تهوع استفاده کنند.

فرآوری: مریم مرادیان نیری

بخش تغذیه و آشپزی تبیان

لاغر شدن با گیاهان دارویی و طب سنتی

 اگر هنوز از افزایش وزن ناشی از خوردن و خوابیدن‌های اجباری شكایت دارید و نتوانسته‌اید از این اضافه وزن رهایی پیدا كنید، می‌توانید برای لاغر شدن از گزینه‌های گیاهی كمك بگیرید، اما نكته مهم‌تر بی‌خطر بودن این گیاهان و انتخاب صحیح آنها است.

به گزارش  ایسنا، در این مقاله كه در سایت تخصصی دیلی لایف به چاپ رسیده فهرست شش گیاه مفید و درعین حال ایمن و بی‌خطر برای كاهش وزن ارائه شده است كه هر فردی برحسب دسترسی‌های جغرافیایی می‌تواند در صورت نیاز از مزایای آنها بهره‌مند شود. این گیاهان عبارتند از:

شش گیاه دارویی مفید برای لاغر شدن

-‌ جنسنیگ: این ریشه سخت و محكم و ارزشمند در واقع در بدن حالت تعادل ایجاد می‌كند، انرژی بدن را افزایش داده و اشتها را كاهش می‌دهد. ریشه این گیاه در افزایش خلق و بهبود كیفیت خواب موثر است و همچنین نقش مهمی در سالم نگه داشتن وزن بدن دارد.

-‌ اسپیرولینا: این گیاه در واقع یك جلبك آب شیرین است. این جلبك بیش از هر خوردنی دیگری بر روی زمین حاوی آنتی اكسیدان است. این جلبك همچنین منبع غنی از پروتئین است كه به شما احساس قدرت می‌دهد و كمك می‌كند كه وزن اضافی خود را كاهش دهید.

-‌ چای سبز: مطالعات ثابت كرده است چای سبز حاوی تركیبی است كه اشتها را كم كرده و میزان سوخت و ساز بدن را افزایش می‌دهد.

-‌ قارچ‌های Reishi: این قارچ‌ها در واقع سلطان طب سنتی چین هستند. Reishi یك تونیك قدرتمند است كه برای درمان و پیشگیری از چندین بیماری مهم استفاده می‌شود. این قارچ پرخاصیت همچنین سوخت و ساز را افزایش داده، قند خون را پایین می‌آورد و به تقویت سیستم ایمنی بدن كمك می‌كند.

– دارچین: این چوب خوش طعم در تنظیم قندخون بسیار موثر است و به حفظ وزن سالم بدن و كاهش ولع خوردن شیرینی‌جات كمك می‌كند.

– فلفل قرمز: این چاشنی بسیار تند و تیز بدون هیچ عارضه جانبی و خطری، سوخت و ساز بدن را تسریع می‌كند و به لاغرشدن كمك می‌كند اما همچنین در بخش دیگری از این مقاله تاكید شده است كه اگر قصد دارید وزن خود را كاهش دهید درعین حال از مصرف این گیاه دارویی پرهیز كنید:

-‌ ملین‌های گیاهی: بسیاری از تركیبات گیاهی برای كاهش وزن حاوی گیاهان ملینی مثل سنا هستند كه حركات روده را تحریك می‌كنند. این گیاهان برای درمان موقت یبوست مفید هستند اما اگر مدت طولانی با هدف كاهش وزن مصرف شوند می‌توانند اعتیادآور و مضر شوند.

منبع : persianv.com

خواص لوبیا سبز در طب سنتی

شما انواع مختلف لوبیاها را می‌شناسید و میل کرده‌اید. لوبیا سبز یکی از انواع تر و تازه، خوشمزه و البته مفید لوبیاها می‌باشد.

در کل، لوبیا سرشار از ویتامین‌های A، B و مواد معدنی آهن، فسفر، کلسیم و پتاسیم است. در این بین لوبیا سبز کم کالری، بر خلاف لوبیا خشک حاوی ویتامین C و بسیار مغذی است. در این مقاله به گوشه‌ای از خواص لوبیا سبز اشاره کرده و چند دلیل خوب می‌آوریم تا بیشتر به مصرف این ماده‌ی غذایی خوشمزه تشویق شوید. مثل همیشه با ما همراه باشید.

لوبیا سبز علائم یائسگی را کاهش می‌دهد

یائسگی، دوره‌ای از زندگی زنان است که با علائم مختلفی همراه است. نتایج یک پژوهش بالینی نشان می‌دهد خانم‌هایی که روزانه میزان زیادی منگنز مصرف می‌کنند کمتر در معرض دل درد قرار می‌گیرند و خلق و خوی‌شان بهتر است. لوبیا سبز منبع فوق‌العاده‌ی منگنز بوده و برای زنان یائسه بسیار مفید است. توصیه می‌کنیم در تهیه‌ی غذاهایتان از این ماده‌ی غذایی استفاده کنید.

لوبیا سبز خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد

لوبیا سبز به طور سخاوتمندانه‌ای حاوی رنگدانه‌ی آنتی اکسیدانی به نام فلاوونوئیدها است. فلاوونوئیدها برای بدن ما بسیار مفیدند. نتایج پژوهش‌هایی که در دانشگاه Deakin استرالیا انجام شده نشان می‌دهد ترکیبات فلاوونوئیدی رشد سلول‌های سرطانی سینه و روده ها را کاهش می‌دهد. یعنی زنده باد لوبیا سبز!

لوبیا سبز دوست مفصل‌های شما

افزایش یک فنجان لوبیا سبز به سالادهای مورد علاقه‌تان باعث می‌شود که میزان پتاسیم دریافتی‌تان به میزان 19 درصد افزایش پیدا کند. واقعیت این است که بین آرتروز دست‌ها و زانوها و میزان کم پتاسیم خون ارتباط زیادی وجود دارد.

ویتامین C آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که به جذب آهن کمک می‌کند و در ساخت کلاژن تأثیر می‌گذارد. یک فنجان لوبیا سبزی که به غذاهایتان اضافه می‌کنید باعث می‌شود 19 درصد از نیاز روزانه‌تان به ویتامین C تأمین شود اگر بدنتان با کمبود پتاسیم مواجه باشد بیشتر در معرض درد مفاصل قرار می‌گیرید. اگر به سلامت مفاصل‌تان علاقمند هستید حتماً لوبیا سبز را در برنامه‌ی غذایی‌تان بگنجانید. از این گذشته باید بدانید که پتاسیم نقش موثری در انعقاد خون ایفا می‌کند.

فواید لوبیا سبز, استحکام استخوان‌

لوبیا سبز حاوی فیبرهایی است که قلبتان را نجات می‌دهد

فیبرهای حلّال موجود در لوبیا سبز باعث می‌شود که میزان کلسترول بد خون (LDL) کاهش یابد. علاوه بر این، متخصصان حوزه‌ی تغذیه معتقدند که این فیبرها باعث کاهش التهاب و فشار خون می‌شوند. برای همین قلب را در سلامت نگه می‌دارند. یک فنجان لوبیا سبز 12 درصد نیاز روزانه‌ی ما به فیبرهای غذایی را تأمین می‌کند. باید بگوییم که باقالی 19 درصد نیاز روزانه به فیبرها را تأمین می‌کند.

لوبیا سبز استحکام استخوان‌ها را بالا می‌برد

نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که لوبیا سبز حاوی سیلیسیوم است که تراکم استخوانی زنان (غیر یائسه) و مردها را افزایش می‌دهد. در واقع لوبیا سبز استحکام استخوان‌ها را بالا می‌برد. نتایج پژوهشی که در موسسه‌ی Rayne Institute انگلستان انجام شد نشان می‌دهد که بدن سیلیسیوم موجود در لوبیا سبز را بهتر از سیلیسیوم موجود در مواد غذایی دیگر جذب می‌کند. در نتیجه این ماده در خدمت نیازهای بدن قرار می‌گیرد به ویژه این که استحکام استخوان‌ها را بالا می‌برد.

لوبیا سبز میزان جذب آهن را بالا می‌برد

ویتامین C آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که به جذب آهن کمک می‌کند و در ساخت کلاژن تأثیر می‌گذارد. یک فنجان لوبیا سبزی که به غذاهایتان اضافه می‌کنید باعث می‌شود 19 درصد از نیاز روزانه‌تان به ویتامین C تأمین شود. زمانی که ویتامین c بدنتان بالا رود آهنی که مصرف می‌کنید بهتر جذب بدنتان می‌شود. به این ترتیب خطر کمبود آهن و کم خونی از شما دور می‌شود.

منبع:tebyan.net

بزرگ کردن سینه با استروژن های طبیعی

تغذیه مناسب برای تناسب سینه خانم ها

بزرگ شدن سینه ها برای خانم هایی که از کوچک بودن این عضوشان ناراضی هستند خوب به طبع یک هدف مهم است. بسیاری از خانم های برای افزایش سایز سینه هزینه های بسیاری صرف می کنند. زیر تیغ جراحی می روند و.. . بهتر است کمی فکر کنید و کمی مطالعه تا بتوانید با آگاهی و از راه طبیعی سینه هایتان را بزرگ کنید.بزرگ شدن سینه

اصلی ترین دلیل کوچک بودن سینه های شما کمبود هورمون استروژن است. استروژن هورمون زنانه است که برای سیکل طبیعی رشد و فعالیت های بدن زنان ضروری است. نمی خواهیم درمورد هورمون و شناخت ان صحبت کنیم و یک راست به سراغ اصل موضوع یعنی بزرگ کردن سینه با رژیم غذایی مناسب می رویم.

استروژن های گیاهی همچون دانه های سویا، لوبیا و نخود فرنگی مصرف کنید. این خوراکی ها حاوی استروژن گیاهی هستند که باعث خواهند شد تولید استروژن طبیعی شما افزایش یابد.

 شنبلیله بعنوان تحریک کننده ی رشد بافت ها شناخته شده است. گیاه نخل اره ای یا سرینو ریپنز، به بهبود هضم و توزیع چربی های خوب از مواد غذایی به سمت سینه ها کمک می کند، همچنین رازیانه نیز باعث افزایش تولید شیر مادران جوان شده و باعث خواهد شد تا سینه هایشان بزرگ تر بنظر رسد علاوه بر انچه گفتیم این مواد غذایی جزو بهترین ها برای افزایش سایز سینه هستند.

غذاهایی که سینه را بزرگ می کنند

رازیانه

مثل همیشه پاسخ هر سوالی در طبیعت وجود دارد. یکی از بهترین مواد غذایی برای افزایش سایز سینه رازیانه است که به مقدار بالایی هایتو استروژن دارد.

رازیانه

رازیانه یکی از بهترین ها

لبنیات

لبنیات موجب افزایش تولید هورمون هایی مثل استروژن و پرولاکتین می شوند و تنیجه ای مناسب برای خواسته ی شما برای بزرگ شدن سینه ها خواهد داشت.

لبنیات

افزایش ترشح هورمون های زنانه با لبنیات

سویا

در یک جمله سویا منبع بهترین مواد غذایی است. سویا و محصولات سویادار به دلیل داشتن ایزوفلاون برای تحریک هورمون ها و بزرگ شدن سینه ها جزو بزرگ کننده های سینه قرار می گیرند.

سویا

سویا و فواید بسیار آن

سبزیجات با برگ تیره

اسفناج - بروکلی و.. برای زنان عالی هستند . از زیبایی پوست تا زیبایی اندام و سلامت اجزای داخلی زنان این سبزیجات در هر لیست سلامتی یافت می شوند.

کلم بروکلی

غذاهای دریایی

این غذاها برای افزایش توانایی جنسی یک بخش شناخته شده هستند و در نتیجه برای تنظیم و تحریک هورمون ها به خصوص در زنان موثر می باشند.

غذاهای دریایی

غذاهای دریایی فراموش نشوند

پروتئین

از مصرف پروتئین ها نترسید چرا که برای بزرگ شدن سایز سینه هایتان به انها نیاز دارید.

منبع : نمناک